Dag 19: Lushoto
Sommige mensen van onze groep vertrokken vroeg voor een pittige en een paar uur durende wandeling door de Usumbara Mountains. Wij zouden ze weer treffen bij een uitkijkpunt, waar wij met de truck heen gebracht zouden worden. Het was 's ochtend al snel weer erg warm. De tenten afgebroken en op weg naar het dorpje Lushoto. Onderweg zag je wel dat die bergen helemaal ontgonnen waren. Dus als het daar een keer hard gaat regenenen, hebben ze volgens mij echt een groot probleem en ontstaan er zo modderstromen. Maar ja die mensen zien dat niet en die willen gewoon een stukje grond waar ze het een en ander kunnen verbouwen. Als je sowieso de plekken van sommige huisjes zag. Helemaal boven aan de heuvel en er loopt alleen een smal en steil paadje naar dat huis toe. Heel apart. Maar de omgeveing zou dus eigenlijk vrij groen moeten zijn van de bomen en dergelijke maar het was meer roodbruin, de kleur van de aarde.
Na een paar uurtjes rijden door de bergen kwamen we dan aan bij ons hotel, een oud koloniaal hotel. Ronald en ik hebben daar volgens mij de master bedroom gekregen. We hadden namelijk een kamer, waar je eerst binnenkwam in een soort woonkamer, daar zat ook een redelijk ruime douche en de slaapkamer was nog groter! Met een bed waar je met gemak met z'n drieen in kon slapen en elkaar dan nog kwijt zijn. Echt mega mega. Was wel een keertje leuk. We hebben even rustig aan gedaan bij het hotel en daarna was het tijd om naar het uitzichtspunt te gaan. We zouden er met een jeep naar toegaan. Er stonden een paar jeeps klaar, dus we dachten we krijgen er twee. Maar nee we moesten met 14 man in een jeep plus de bestuurder! Volgens de eigenaar van dat hotel moest dat met gemak lukken, dat was trouwens een of andere verdwaalde en vage Griek en tevens de bestuurder van de jeep. Wij dus met z'n 14en de jeep in. Drie op de voorbank, inclusief de bestuurder. Op de tweede bank zaten ze met z'n vieren en achterin zaten twee van die bankjes aan de zijkant, daar zaten we dus met ons achten. Nou niet iedereen die zat hoor. Dorian hing meer, goede bovenbeenspieren! We hebben vreselijk gelachen in de jeep, maar we zaten echt heel erg opgepropt. En dan over een hobbelende weg. Maar bij het uitzichtspunt aangekomen was het wel de moeite waard. Het was schitterend. De mensen van de wandeling waren er al. Het was een erg pittige tocht geweest, maar van horen zeggen wel erg mooi. Bij het uitzichtspunt kwamen nog wat jongens met een kameleon aan zetten. Altijd leuk! Dus Ronald heeft dat beestje even vastgehouden. En daarna willen ze geld zien. Ze hebben wat gekregen, maar ze wilden meer. Nou mooi pech gehad dus.
Na dit uitzichtspunt zijn we wezen eten bij een boerderijtje. Zelf gebakken brood, zelf gemaakte jam. Echt heel lekker allemaal. We konden niet allemaal mee terug in de jeep, dus er moesten een paar mensen gaan lopen. Dat hebben Ronald en ik dus ook gedaan. Ze zeiden alleen maar naar beneden lopen. Nou dat hebben we gemerkt, volgens mij was het meer naar boven dan naar beneden. Maar het was wel een leuke tocht. Warm, maar leuk. Alle kinderen uit het dorp die je vriendelijk gedag zeggen.
De rest van de middag en avond was het lekker relaxen. Dit was de laatste avond voor Jenga en Albert. Wij zouden morgen naar Zanzibar gaan en zij bleven op het vasteland. Albert had heel uitgebreid en lekker gekookt en er werden speeches gehouden voor Jenga en Albert en uiteraard de fooi werd overhandigd. Het was een gezellige avond.