Dag 4: Samburupark
Half 6 eruit, half 7 de truck in voor een game-drive. Lekker geslapen, wij hebben weinig of eigenlijk geen wilde dieren gehoord, maar anderen in de groep wel. Nou ja, wij slapen er dus gewoon door heen. Iedereen had weer ontzettend veel zin in de game- drive. Het is echt apart iedereen die graag die wilde dieren wil spotten dus iedereen die geduldig loopt de turen en als je dan iets ziet is echt geweldig! En we hebben veel gezien. We hadden wederom heel erg veel geluk. We hebben een groep leeuwen gezien die vlak langs onze truck liepen. Er zaten een paar jonge mannetjes bij. Dat zijn zulke mooie beesten die leeuwen, alleen al hoe ze lopen, heel mooi, je moet het gewoon zien! Ik wist ook niet dat leeuwen als ze jong zijn, vlekken op hun buik hebben zitten. Deze verdwijnen naarmate ze ouder worden. Je bekijkt dieren in het wild echt heel anders dan dieren in de dierentuin. Ik heb mensen wel eens horen zeggen dat ze die dieren niet hoeven te zien in het wild, ze gaan wel naar de dierentuin. Nou het is dus echt een wereld van verschil. Je kijkt met hele andere ogen naar een dier in het wild dan in de dierentuin. Het is gewoon zo machtig om een wild dier langs de truck zien lopen. Gewoon al om dieren geheel in hun eigen leefomgeving te zien. Zo indrukwekkend! We hebben ook twee leeuwenwelpjes gezien. Wat een schatjes zeg. Ze zien er heel erg knuffelbaar uit. Het is trouwens wel grappig hoe het gaat als je een bijzonder dier ziet. Zoals toen we die luipaard zagen. Wij waren de eerste truck die het beest zagen liggen. De andere trucks en jeeps die rondrijden zien natuurlijk dat er ergens een truck stil staat, met andere woorden er is daar iets te zien. Dus alle trucks komen ook kijken. En met die jeeps is het nog erger, aangezien zij communicatiemiddelen in de jeep hebben zitten, dus die geven het gelijk aan andere jeeps door als er wat bijzonders te zien is. Dus binnen een kwartier staat het echt vol met jeeps en trucks. Heel grappig, en dan om te zien dat die dieren en niet om malen. Oh ik zal gelijk even zeggen hoe het werkte in de truck. Natuurlijk keek Jenga, de chauffeur, uit naar de dieren, sterker nog, hij zag ze vaak terwijl wij ze nog niet hadden gezien, maar als iemand in de truck iets zag, moest er op een bel gedrukt worden en dan stopte de chauffeur. Af en toe werd er op de bel gedrukt terwijl er niets te zien was, maar dat hoort er allemaal bij. Maar goed terug naar de game-drive zelf. Weer heel veel beesten gezien. De zebra's waren ook erg mooi! Er zijn meerdere soorten zebra's, in het Samburupark liepen de gravy zebra's. Deze zebra's zijn heel fijn getekend, veel dunnere strepen en de strepen lopen niet onder de buik door. Ze zijn echt prachtig!!! We hebben ook nog drie cheeta's gezien, ook heel bijzonder. Het verschil tussen de cheeta en het luipaard is overigens dat de cheeta dichte vlekken heeft en het luipaard heeft kringen. Dat was ook echt geweldig om te zien, die cheeta's. We hebben er dan ook een lange tijd bij staan kijken. Op een gegeven moment wilden wij wel weet verder, dus we drukten op de bel. Maar Jenga ging niet rijden, hij zag namelijk dat de cheeta op jacht was! En inderdaad. Je zag de cheeta echt sluipen. En daar kwam de grant's gazelle aangehuppeld. In de truck zaten we met spanning te wachten. Ronald en ik wilden in ieder geval wel een kill zien. Echt heel vreemd was die spanning en af en toe dacht ik echt nu moet je hem pakken, dichterbij komt ie niet. Maar nee, de cheeta liet eerst de gazelle voorbij lopen en toen opeens begon die te sprinten! En de gazelle natuurlijk ook. Het was een explosieve sprint die maar heel kort duurde, maar indrukwekkend! De gazelle heeft wel weten te ontkomen. Het kost een cheeta heel veel kracht om te sprinten, dus schatten ze heel snel hun kansen in, is de kans te klein, stoppen ze en wachten ze op de volgende. Volgens Jenga was het de fout van de twee andere cheeta's. Hij vertelde ook dat het een moeder was met twee jongen. Die jongen hadden de gazelle moeten opvangen maar die hadden het te laat in de gaten, die lagen nog op de grond en toen de gazelle langs kwam kwamen ze pas in de benen. Op zich vonden Ronald en ik het wel jammer dat de gazelle wist te ontkomen. We hadden dat best eens willen zien. Dat is namelijk ook een deel van de natuur. Maar helaas. Wat ook heel gaaf was om te zien was dat er een kudde olifanten op de truck kwamen aflopen op hun gemakkie, en er gewoon om heen liepen. Echt die olifanten waren zo dichtbij! Je kon ze bijna aanraken. Echt geweldig! Er liepen ook een paar jongen bij. Zo ontzettend mooi allemaal! Je kan dus wel stellen dat ook deze game- drive een groot succes was!

Rond 11.30 waren we weer terug in het kamp en daar stond de brunch al voor ons klaar. Heerlijk. Ja we hadden echt een hele goede kok bij ons. Na de brunch hadden we de keuze, of bij de camp- site blijven of naar een luxe lodge voor een drankje en om te zwemmen. Ronald en ik zijn bij de camp- site gebeleven. En hier was ook genoeg te zien! Neushoornvogels, apen, mongooses, soort kleine marmotjes, een grondeekhoorn een paar hagedissen. Echt er was genoeg te zien. De camp- site was gelegen naast de rivier, die nu dus droog stond. Normaal zou het er moeten stikken van de krokodillen. We hoorden van een man dat de krokodillen nu allemaal in holen zaten en dat ze daar wel zes maanden kunnen blijven zitten, zodat ze zo de droogte kunnen overwinnen.

Rond 15.30 uur was het weer tijd voor een game- drive! Wederom weer veel mooie dieren gezien. We hebben ook weer de twee leeuwenwelpjes gezien. Weer zonder moeder, dus onze reisbegeleidster dacht dat de moeder dan wel eens dood zou kunnen zijn, en als dat het geval zou zijn, zouden die welpjes geen overlevingskansen hebben omdat ze simpelweg nog te jong waren. Verder hebben we door de doogte ook wel weer iets heel bijzonders gezien. Olifanten hebben een soort zesde zintuig voor water. Zij kunnen ruiken, of hoe dan ook waar er water in de grond zit. Wat wij hebben gezien, is een stuk of 18 olifanten in de droge rivierbedding die stonden te stampen en met hun voeten en slurf zand aan het weggraven waren en vervolgens zag je dan een slurf verdwijnen in zo'n zelf gegraven gat, en zo hadden ze toch nog water. Dit was echt heel mooi om te zien. Verder in het park zag je ook wel van zulke plekken waar olifanten op zoek zijn geweest naar water. Dan zag je een kuil, die uitgedroogd was, met van die spleten in de grond, op die plekken hebben de olifanten ook staan stampen om het water uit de grond te krijgen. Dus dit was wel erg mooi om te zien, maar je kunt het beter maar niet zien want dat zou betekenen dat ze wel genoeg water zouden hebben. Verder hebben we weer veel beesten gezien. Weer mooie indrukken opgedaan.

Na de game- drive stond er weer een lekker maal voor ons klaar. Rond een uur of acht kwam Margereth, de Samburuvrouw, om nog meer te vertellen over haar cultuur. Sommige verhalen zijn gewoon niet te geloven. Zoals zij was getrouwd geweest met een man die haar opa had kunnen zijn. Haar vader was namelijk goed bevriend met die man en haar vader had haar aan die man gegeven als dank. Wij kunnen ons dat niet voorstellen, maar zo gaat dat echt. We vroegen ook wel of er relaties ontstaan vanuit liefde, maar dat was niet het geval. De vader bepaalt met wie je trouwt. We wisten al dat een man meerdere vrouwen mocht hebben en dat kinderen erg belangrijk zijn. Dus wij vroegen wat er dan gebeurde met een vrouw die geen kinderen kon krijgen, nou die moet dus terug naar haar ouders, daar heeft een man niets aan. Verder vroegen we ook hoe het dan moest met een vrouw die getrouwd was, nog geen kinderen had en de man overlijdt. De vrouwen mogen niet hertrouwen. Maar de vader kan wel een man uitzoeken met wie de vrouw naar bed moet gaan om toch zwanger te raken. En de vrouw mag niet weigeren. Echt heel apart. Verder vertelde ze nog over de besnijdenissen. Zoals bij de jongens gebruikten ze altijd hetzelfde mes. Je kan je dus voorstellen dat dit tot erg veel ziektes leidden. Die besnijdenissen worden ook niet in een ziekenhuis gedaan, nee gewoon in het hutje. Sinds kort gebruiken ze gelukkig wel elke keer een schoon mes. Hier had onder andere Margereth voor gezorgd. Zij was echt een hele bijzondere en sterke vrouw. Zij was ook tegen vrouwenbesnijdenissen. Zij was er ook heel erg van bewust dat wat ze nu allemaal probeerde te veranderen, niet deze generatie al zal veranderen, maar dat het misschien wel een volgende generatie zou bereiken. Wij vroegen ons af hoe zij dat allemaal kon zeggen, want de mannen in het dorp zullen wel niet blij met haar zijn. Zij kon dit allemaal zeggen doordat ze getrouwd was geweest met een oude man, daardoor stond ze zeg maar in rang zelfs boven haar vader. Ze was ook lerares van de school van het dorp. Op die manier verspreide ze haar opvattingen. Zo leert ze die kinderen ook over de gevaren van Aids. Aids wordt ontkend door de meeste mannen, waardoor het dus eigenlijk vrij spel heeft. Maar ze hoopt door de kinderen op school hierover voorlichting te geven dat in de toekomst de ziekte serieus genomen wordt. Het was dus echt een heel dappere vrouw. Wat wel grappig was, is dat ze zich van bepaalde dingen dus heel bewust was, maar op bepaalde vlakken ook niet. Zo vroeg iemand of ze zou durven te vliegen. Nee natuurlijk durft ze dat niet, maar zouden jullie dat wel durven dan? Dit was haar reactie, dus het besef dat wij niet anders dan met het vliegtuig in Kenia kunnen komen was er niet.
Het was allemaal heel indrukwekkend om al die verhalen en gewoontes te horen, af en toe onbegrijpelijk, maar het is natuurlijk wel een proces wat ook in Nederland is geweest. Want vanaf wanneer hadden vrouwen kiesrecht, dat was ook pas in de 20ste eeuw. Het is dus een ontwikkeling die ze moeten doormaken. Maar sommige verhalen waren echt gruwelijk. Maar wel erg goed om er iets van te weten. Deze avond is overigens ook het eerste slachtoffer gevallen, een jongeman uit de groep werd behoorlijk ziek, en nog enkelen van ons zouden volgen. Na nog even nagepraat te hebben was het tijd om naar bed te gaan. Morgen hadden we een lange reisdag voor de boeg.