Dag 8: Kerio Vallei
Heerlijk geslapen! Een dubbel matje. Bij deze camp-site bestond er namelijk de mogelijkheid om je verblijf te "upgraden". Iets extra bij betalen en je slaapt niet meer in een tentje maar in een hutje met een echt bed. Nou wij doen daar dus niet aan, maar anderen wel, waardoor er natuurlijk matjes overbleven. Daardoor hadden wij ook een echt matras.
Vandaag zouden we eerst een wandeling gaan maken. Echt schitterend. We hebben uitleg gekregen over de lijmboom en de kauwgomboom. Bij de kauwgomboom hoort nog een klein verhaal. Wanneer je een insnede maakt in de bast van de boom, komt er een vloeistof uit wat kauwgom gaat vormen. Dus wat doen schooljongetjes, die gaan voordat ze naar school gaan naar die boom om een insnede te maken, gaan vervolgens naar school om de volgende dag weer terug te komen om hun kauwgom op te gaan halen. Helaas liepen ze wel het risico dat andere kinderen hun voor waren, waardoor hun eigen kauwgom weg was. Wat doen ze dan, maken een insnede en wachten tot ze de kauwgom kunnen pakken en dan moeten ze rennen naar school om nog op tijd te komen. Daarom kunnen Kenianen zo hard lopen, ze trainen het van jongs af aan. Sammy, een jongeman die met ons meeliep kon vroeger ook heel hard lopen, hij vertelde dat hij de snelste van de school was geweest. Verder vroeg hij aan Ronald of hij wel kon rennen omdat hij zo vreemd liep. Dus Ronald keek hem een beetje verbaasd aan van natuurlijk kan ik hard lopen. En toen deed Sammy voor hoe Ronald liep, erg grappig! Op zich had Sammy wel gelijk, want als je goed kijkt loopt Ronald ook iets anders, dat zie je ook aan de manier waarop hij zijn zolen verslijt. Maar ik vond het wel frapant dat Sammy dat opmerkte, want nog nooit heeft iemand dat zo snel opgemerkt.
We hebben ook een schooltje bezocht. Erg leuk, we hebben in een klaslokaal gekeken hoe het daar aan toe ging. We mochten echt rondkijken. We probeerden wel een gesprekje aan te gaan met de leerlingen, maar die waren een beetje schuw. Ik had mijn verrekijker om mijn nek hangen en ik dacht dat ze het misschien wel leuk zouden vinden om er door heen te kijken, dat kennen ze immers niet. Eerst waren ze nog een beetje afwachtend maar toen ze het eenmaal doorhadden , wilde iedereen het zien. Met als gevolg dat ik met heel veel moeite de verrekijker heb terug gekregen. De kinderen wilden verder ook van alles hebben, je zonnebril, je pet. En dan moet je uitleggen dat wij zonder die pet niet kunnen, dat onze huid dan verbrandt. Nou dat konden ze maar moeilijk geloven, dus trokken ze mijn pet van me hoofd en en zeiden, zie je brandt niet. Dat kreeg je ze dus niet uitgelegd. Op zich ook niet vreemd dat ze alles wel wilden hebben, ze hebben zelf niets. Nadat we al onze spullen weer hadden gingen we verder.
We zijn naar een schitterend uitzichtspunt gelopen bij een waterval. Hier hebben we een tijdje zitten genieten van de natuur. Daarna was het tijd om verder te wandelen en terug te keren naar de camp- site.

In de middag bestond er de mogelijkheid om bij Emmanuel, beheerder van de camp-site en broer van Sammy, op zijn boerderij rond te kijken en om nog een wandeling te maken naar een ander uitzichtspunt. Ronald en ik zijn wel naar de boerderij geweest maar hebben de wandeltocht achterwege gelaten. Het bezoek aan de boerderij was heel interessant en we kwamen erachter dat die Emmanuel een erg slimme man is. Hij vertelde dat hij eerst op de boerderij van zijn vader een stukje grond mocht verbouwen. Later wilde hij zelf een boerderij en bedacht dat hij twee dingen nodig had om een succesvolle farm te beginnen en dat was een goede weg en water. Maar die combinatie was erg moeilijk te vinden. Hij heeft toen een stuk grond gekocht en heeft helemaal een waterleiding gegraven vanaf een beekje naar zijn boerderij waardoor hij nu altijd pver water beschikt. En ik kan je vertellen, het was nog een aardig eind naar dat beekje, dus dat was keihard werken voor hem, om die waterleiding er te krijgen. Verder had hij een stuk land gekocht wat uit een en al steen bestond. Dus hij had met zichzelf de afspraak gemaakt dat hij twee stenen per dag van zijn land zou gaan halen. Na een jaar was zijn land klaar om bewerkt te gaan worden. Hij probeerde eerst verschillende gewassen uit voordat hij volop dat gewas ging kweken. Op een gegeven moment had hij de grootste uien op de markt en dat kwam doordat hij zijn land ging bemesten. Iedereen wilde natuurlijk weten hoe hij dat deed. En dit vertelde hij dan ook aan de community, vast wel tegen betaling. Dus Emmanuel zorgde ervoor dat de community er ook wel op vooruit ging. Hij vertelde ook nog hoe hij de paprika's heeft geintroduceerd. Als mensen uien bij hem kochten, ga f hij hen er een gratis paprika bij. Tot het moment dat mensen uien gingen kopen voor de gratis paprika. Vanaf dat moment kon hij de paprika's zelf gaan verkopen.
We hebben ook zijn huis mogen zien. Nou een erg luxe huis! Er was een tv en een video en een warme douche en een echt toilet. Hij was er erg trots op. En dat mag ook wel aangezien hij met niets was begonnen. Hij had zelf voor zijn werknemers een douche. Emmanuel gebruikt zijn grond ook heel effectief. Zo heeft hij een septictank in de grond zitten, daarop is een kippenren gebouwd. En die kippen kun je gebruiken voor de eieren, maar ook voor de mest die ze produceren. Multifunctioneel. Ook had hij allemaal bloemen bij zijn boerderij geplant omdat mensen van bloemen blij worden en ze dan harder werken. Ja Emmanuel is niet gek! Na dit bezoek aan de boerderij hebben we lekker gerelaxed in het kamp. 's Avonds was het natuurlijk weer tijd om te gaan yathzeeen. En de Nederlanders hebben gewonnen!! En dat vonden ze bepaald niet leuk. Ze waren zo weg. Maar het was wel erg gezellig. We hebben echt een enorm leuke tijd gehad op de camp-site in de Kerio Vallei!